من و جاده

دیشب خواب دیدم مامان مرده. بعد خواب دیدم رفتم یه خونه ای که انگار فقط توی اون خواب خونمون بود.تا خونه رو میبینم میزنم زیر گریه. یه جاروی چوبی برمیدارم و شروع میکنم به جارو زدن. بعد صدای گریه ی داداشم میاد. تا میرم پیشش میبینم یه قابلمه الویه درست کرده و منتظر نشسته تا من بیام. اما حالا دست نخورده گذاشته کنار و افتاده یه گوشه و داره گریه میکنه. ریحانه نبود، بابا هم نبود... فقط خدا رو شکر که بیدار شدم. خدا رو شکر. من و جاده...ادامه مطلب

توی هر مرحله از زندگیم، بعد از چلنج و دوره و مشکلات... یا حینشون... وقتی دیگه به لبم میرسه همه چیز، وقتی نا امید میشم و کم میارم و میبینم دیگه جنگیدن بیشتر فایده ای نداره و چیزی رو عوض نمیکنه، وقتی میفهمم دست و پای زیادی که زدم باعث بیشتر فرو رفتنم توی باتلاق شده... سر میکنم رو به اسمون و از خدا میخوام... یه مرگ کوتاه و اروم بهم بده... که البته هیچ وقت نشده. دستمو میذارم روی پشتی جلوی صورتم مدام به مچ دستم نگاه میکنم و تجسم میکنم وقتی که تیغو میکشم و خون گرم میزنه از زخم بیرون و سر میخوره روی دستم... اون حس گرما و... تکرار شدن "بالاخره انجامش دادم" توی سرم... تجسم می من و جاده...ادامه مطلب

امشب رسما اخرین شب تابستونمه. امشب یه دفعه ای ریحانه اومد و بوسم کرد و گفت، فردا دیگه نیستی... با من بازی میکنی؟ سه تا بازی میتونیم بکنیم، اولیش اشپزی بازی، دومیش ماشین بازی، سومیش لباس بازی... خیلی درد داشت. من تمام تابستون رو از دست دادم و کار کردم. اصلا اونچیزایی که میخواستم نشد، میخواستم با بابا بریم استخر، نشد... میخواستیم بریم پیاده روی، نشد... من حتی حسرت یه بازی کردن ساده رو هم به دل ریحانه گذاشتم. عجب تابستون بی حاصلی شد امسال. فردا ساعتای زیادی تنهام. از منتظر موندن توی ترمینال تا سکوت زهرماری اتوبوس... خانواده ای که میمونن و رهاشون میکنم و میرم یه من و جاده...ادامه مطلب